gryf – uchwyt, rączka (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | gryf |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | gryfa |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | gryfowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | gryf |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | gryfym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | gryfie |
| Wołacz l. poj. Ty… | gryfie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | gryfy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | gryfōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | gryfōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | gryfy |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | gryfami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | gryfach |
| Wołacz l. mn. Wy… | gryfy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Kery zaś co robiół z tōm fajlōm, że gryf je połōmany?
Czamu te dłōtko zaś je bez gryfa?
Kery zaś straciōł tyn gōminianny gryf ze kary? Jako to mōm trzimać za ta goło zieleźno rułka?
Niy klupej młotkym po tym gryfie ze szraubyncjera, bo to niy ma majzel.