abfal – odpad; resztka (pol.); der Abfall (ger.); odpad, zbytek (cze.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | abfal |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | abfala |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | abfalowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | abfal |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | abfalym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | abfalu |
| Wołacz l. poj. Ty… | abfalu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | abfale |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | abfalōw; abfali |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | abfalōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | abfale |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | abfalami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | abfalach |
| Wołacz l. mn. Wy… | abfale |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Dej pozōr, co niy narobisz za fest abfali.
PL: Uważaj, żeby nie narobić za dużo odpadów.
SI: Te abfale pozamiatej, to bydzie do spolynio.
PL: Te odpady pozmiataj, to będzie do spalenia.
SI: Piyrsze sie ucz na abfalach, bo nowej materyje je szkoda.
PL: Najpierw ucz się na odpadach, ponieważ nowego materiału szkoda.