Angela – Aniela (pol.); Angela (ger.); Anděla (cze.); Angela (ang.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | Angela |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | Angele |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | Angeli |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | Angela |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | Angelōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | Angeli |
Wołacz l. poj. Ty… | Angelo |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | Angele |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | Angelōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | Angelōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | Angele |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | Angelami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | Angelach |
Wołacz l. mn. Wy… | Angele |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: imię żeńskie Aniela. Lokalnie mogą występować różne skrōty iminia (np. Angela), jak również jego inne odmiany.
SI: Ida na chwila na kawa do Angele, jak przida, to byda warzić ôbiod.
PL: Idę na chwilę na kawę do Anieli, kiedy wrócę, to będę gotowała obiad.
SI: Jo żech sie wczora trefiyła ze Angelōm, a nic sie niy pochwolyła, że cera wydowo.
SI: Ja spotkałam się wczoraj z Anielą i nic się nie pochwaliła, że wydaje córkę za mąż.