asta – gałąź (pol.); der Ast (ger.); větev (cze.); offshoot (eng.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | asta |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | asty |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | aście |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | asta |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | astōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | aście |
| Wołacz l. poj. Ty… | asto |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | asty |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | astōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | astōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | asty |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | astami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | astach |
| Wołacz l. mn. Wy… | asty |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Pozōr. Regiōnalnie: asta/ ast.
SI: Niy siodej na tej aście, bo sie złōmie.
PL: Nie siadaj na tej gałęzi, bo się złamie.
SI: Przignij mi ta asta, bo tam sōm taki piykne czeście.
PL: Przygnij mi tę gałąź, bo tam są takie ładne czereśnie.
SI: Ale na tym strōmie je jabek latoś, aże sie asty ôgibajōm.
PL: Ile na tym drzewie jest w tym roku jabłek, aż się gałęzie gną.