bajtel – malec, chłopczyk (pol.); der Junge (ger.); Chlapec (cz.); the young (eng.)
Rodzaj | mos. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | bajtel |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | bajtla |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | bajtlowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | bajtla |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | bajtlym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | bajtlu |
Wołacz l. poj. Ty… | bajtlu |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | bajtle |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | bajtlōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | bajtlōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | bajtlōw |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | bajtlami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | bajtlach |
Wołacz l. mn. Wy… | bajtle |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: mały chłopiec; malec;
SI: Za bajtla lotali my ze flintami z patykōw po zandgrubie.
PL: Za dziecka biegaliśmy ze strzelbami z kija po piaskowni.
SI: Bajtle radzi bawiōm sie autami, a dziołszki wolōm lalki.
PL: Chłopcy chętnie bawią się samochodzikami, a dziewczynki wolą lalki.
SI: Z bajtlami trza dać dycko pozōr, bo sztyjc prōbujōm co „nawrōżyć”.
PL: Z dziećmi trzeba zawsze uważąć, ponieważ ciągle próbują coś „nawywijać”