bajtel

bajtel – malec, chłopczyk (pol.);  der Junge (ger.); Chlapec (cz.); the young (eng.)

Rodzajmos.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…bajtel
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…bajtla
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…bajtlowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…bajtla
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...bajtlym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…bajtlu
Wołacz l. poj. Ty…bajtlu
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…bajtle
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…bajtlōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…bajtlōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…bajtlōw
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…bajtlami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…bajtlach
Wołacz l. mn. Wy…bajtle
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

POL: mały chłopiec; malec;

SI: Za bajtla lotali my ze flintami z patykōw po zandgrubie.
PL: Za dziecka biegaliśmy ze strzelbami z kija po piaskowni.

SI: Bajtle radzi bawiōm sie autami, a dziołszki wolōm lalki.
PL: Chłopcy chętnie bawią się samochodzikami, a dziewczynki wolą lalki.

SI: Z bajtlami trza dać dycko pozōr, bo sztyjc prōbujōm co „nawrōżyć”.
PL: Z dziećmi trzeba zawsze uważąć, ponieważ ciągle próbują coś „nawywijać”

 

Podej dalij…