baranica – czapka (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | baranica |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | baranice |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | baranicy |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | baranica |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | baranicōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | baranicy |
| Wołacz l. poj. Ty… | baranico |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | baranice |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | baranicōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | baranicōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | baranice |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | baranicami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | baranicach |
| Wołacz l. mn. Wy… | baranice |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: czapka ze skórki baraniej.
Starzikowi je dycko zima, tōż by i przi kachloku chcieli we baranicy siedzieć.
Idzie mrōz, tōż trza bydzie sie ze baranicōm zaś przywitać.
Wyciōng se ta baranica ze szranku, a niy chodź z gołōm głowōm.