berga – hałda, składowisko przykopalniane (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | berga |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | bergi |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | berdze |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | berga |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | bergōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | berdze |
| Wołacz l. poj. Ty… | bergo |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | bergi |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | bergōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | bergōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | bergi |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | bergami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | bergach |
| Wołacz l. mn. Wy… | bergi |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Piyrwej mieli my sam piykne lasy, a terazki zasuli wszystko bergōm.
Jo wola wōngel z gruby, bo tyn z bergi gorszy gore.
Musza iś na berga nazbiyrać se wōnglo na zima.