biyda – bieda (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | biyda |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | biydy |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | biydzie |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | biyda |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | biydōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | biydzie |
| Wołacz l. poj. Ty… | biydo |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | biydy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | biydōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | biydōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | biydy |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | biydami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | biydach |
| Wołacz l. mn. Wy… | biydy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | biydny |
SI: Bydzie biyda, trefić kaj ta ksiōnzka, bo już bezmała wszystki sprzedali.
PL: Będzie trudno spotkać gdzieś tę książkę, bo już podobno wszystkie sprzedali.
SI: Wybrali my sie niyskoro, tōż tak z biydōm udało sie nōm zdōnżyć.
PL: Wybraliśmy się pōźno, więc tak z trudem udało się nam zdążyć.
SI: Kery wychowoł sie we biydzie, tyn se piniōndz woży.
PL: Kto wyrósł w biedzie , ten sobie pieniądz ceni.