borok – nieborak, nieudacznik, nieszczęśnik (pol.); chudák (cze.)
| Rodzaj | mżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | borok |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | boroka |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | borokowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | boroka |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | borokym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | boroku |
| Wołacz l. poj. Ty… | boroku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | boroki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | borokōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | borokōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | boroki |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | borokami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | borokach |
| Wołacz l. mn. Wy… | boroki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Widziesz tam tego boroka, jaki mo bolok na nodze.
Ty boroku, to to poradzisz i woda spolić.
Te boroki miyszkajōm terazki w parzoku, bo sie im chałupa spolyła.