brusek

brusek – osełka (pol.); Der Wetzstein (ger.); brousek (cze.); sharpening stone (eng.)

Rodzajmnżyw.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…brusek
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…bruska
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…bruskowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…brusek
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...bruskym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…brusku
Wołacz l. poj. Ty…brusku
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…bruski
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…bruskōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…bruskōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…bruski
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…bruskami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…bruskach
Wołacz l. mn. Wy…bruski
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Musioł żech sie wrōcić z pola, bo żech zaszoł z kosōm, ale bez bruska.

PL: Misiałem zawrócić z pola, bo poszedłem z kosą, ale bez osełki.

 

SI: Kaj sie zaś potraciyły wszystki bruski, niy ma czym noża nabrusić?

PL: Gdzie poginęły znów wszystkie osełki, nie ma czym naostrzyć noża?

 

SI: Dej, ci nabrusza tyn nōż na brusku, bo je jakiś tympy.

PL: Daj, naostrzę ci  ten nóż osełką, bo jest jakiś tępy.

Podej dalij…