brusek – osełka (pol.); Der Wetzstein (ger.); brousek (cze.); sharpening stone (eng.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | brusek |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | bruska |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | bruskowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | brusek |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | bruskym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | brusku |
Wołacz l. poj. Ty… | brusku |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | bruski |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | bruskōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | bruskōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | bruski |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | bruskami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | bruskach |
Wołacz l. mn. Wy… | bruski |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Musioł żech sie wrōcić z pola, bo żech zaszoł z kosōm, ale bez bruska.
PL: Misiałem zawrócić z pola, bo poszedłem z kosą, ale bez osełki.
SI: Kaj sie zaś potraciyły wszystki bruski, niy ma czym noża nabrusić?
PL: Gdzie poginęły znów wszystkie osełki, nie ma czym naostrzyć noża?
SI: Dej, ci nabrusza tyn nōż na brusku, bo je jakiś tympy.
PL: Daj, naostrzę ci ten nóż osełką, bo jest jakiś tępy.