brzinkać

brzinkać – stukać, uderzać w metal, szkło, strunę instrumentu (pol.)

bezokolicznikbrzinkać
aspektniedok.
cz. ter. /nieprzeszły l. poj. 1.brzinkōm
cz. ter. /nieprzeszły l. poj. 2.brzinkosz
cz. ter. /nieprzeszły l. poj. 3.brzinko
cz. ter. /nieprzeszły l. mn. 1.brzinkōmy
cz. ter. /nieprzeszły l. mn. 2.brzinkocie
cz. ter. /nieprzeszły l. mn. 3.brzinkajōm
cz. przesz. l. poj. 1. os. r. m.brzinkoł żech
cz. przesz. l. poj. 2. os. r. m.brzinkoł żeś
cz. przesz. l. poj. 3. os. r. m.brzinkoł
cz. przesz. l. mn. 1. os. r. mos.brzinkali my
cz. przesz. l. mn. 2. os. r.mos.brzinkaliście; żeście brzinkali
cz. przesz. l. mn. 3. os. r. mos.brzinkali
cz. przesz. l. poj. 1. os. r. ż.brzinkała żech; brzinkałach; żech brzinkała
cz. przesz. l. poj. 2. os. r. ż.brzinkała żeś; brzinkałaś; żeś brzinkała
cz. przesz. l. poj. 3. os. r. ż.brzinkała
cz. przesz. l. mn. 1. os. r. nmos..brzinkały my; my brzinkały
cz. przesz. l. mn. 2. os. r. nmos. brzinkałyście; żeście brzinkały
cz. przesz. l. mn. 3. os. r. nmos.brzinkały
cz. przesz. l. poj. 1. os. r. n.brzinkało żech; żech brzinkało
cz. przesz. l. poj. 2. os. r. n.brzinkało żeś; żeś brzinkało
cz. przesz. l. poj. 3. os. r. n.brzinkało
cz. zaprzesz. l. poj. 1. os. r. m.bōł żech brzinkoł
cz. zaprzesz. l. poj. 2. os. r. m.
bōł żeś brzinkloł
cz. zaprzesz. l. poj. 3. os. r. m.bōł brzinkoł
cz. zaprzesz. l. mn. 1.os. r mos. byli my brzinkali
cz. zaprzesz. l. mn. 2. os. r. mos. byliście brzinkali
cz. zaprzesz. l. mn. 3. os. r. mos.byli brzinkali
cz. zaprzesz. l. poj. 1. os. r. ż.była żech brzinkała
cz. zaprzesz. l. poj. 2. os. r. ż. była żeś brzinkała
cz. zaprzesz. l. poj. 3. os. r. ż.była brzinkała
cz. zaprzesz. l. mn. 1. os. r. nmos. były my brzinkały
cz. zaprzesz. l. mn. 2. os. r. nmos.
byłyście brzinkały
cz. zaprzesz. l. mn. 3. os. r. nmos.były brzinkały
cz. zaprzesz. l. poj. 1. os. r. n.było żech brzinkało
cz. zaprzesz. l. poj. 2. os. r. n.było żeś brzinkało
cz. zaprzesz. l. poj. 3. os. r. n.było brzinkało
tr. rozk. l. poj. 2. os. . brzinkej
tr. rozk. l. poj 3. os.niech brzinko
tr. rozk. l. mn. 1. os. -
tr. rozk. l. mn. 2. os.brzinkejcie
tr. rozk. l. mn. 3. os.niech brzinkajōm
tr. przyp. ter. l. poj. 1. os. r. m. brzinkoł bych
tr. przyp. ter. l. poj. 2. os. r. m. brzinkoł byś
tr. przyp. ter. l. poj. 3. os. r. m.brzinkoł by
tr. przyp. ter. l. mn. 1. os. r. mos.brzinkali by my
tr. przyp. ter. l. mn. 2. os. r. mos. brzinkali byście
tr. przyp. ter. l. mn. 3. os. r. mos.brzinkali by
tr. przyp. ter. l. poj, 1. os. r. ż.brzinkała bych
tr. przyp. ter. l. poj. 2. os. r. ż.
brzinkała byś
tr. przyp. ter. l. poj. 3. os. r. ż.brzinkała by
tr. przyp. ter. l. mn. 1. os. r. mos. brzinkały by my
tr. przyp. ter. l. mn. 2. os. r. nmos.brsinkały byście
tr. przyp. ter. l. mn. 3. os. r. nmos.brzinkały by
tr. przyp. ter. l. poj. 1. os. r. n. brzinkało bych
tr. przyp. ter. l. poj. 2. os. r. n.brzinkało byś
tr. przyp. ter. l. poj. 3. os. l. poj. r. n.brzinkało by
tr. przyp. przesz. l. poj. 1. os. r. m. bōł bych brzinkoł
tr. przyp. przesz. l. poj. 2. os. r. m.bōł byś brzinkoł
tr. przyp. przesz. l. poj. 3. os. r. m.bōł by brzinkoł
tr. przyp. przesz. l. mn. 1. os. r. mos.byli by my brzinkali
tr. przyp. przesz. l. mn. 2. os. r. mos.byli byście brzinkali
tr. przyp. przesz. l. mn. 3. os. r. mos.byli by brzinkali
tr. przyp. przesz. l. poj. 1. os. r. ż.była bych brzinkała
tr. przyp. przesz. l. poj. 2. os. r. ż.była byś brzinkała
tr. przyp. przesz. l. poj. 3. os. r. ż. była by brzinkała
tr. przyp. przesz. l. mn. 1. os. r. nmos.były by my brzinkały
tr. przyp. przesz. l. mn. 2. os. r. nmos.były byście brzinkały
tr. przyp. przesz. l. mn. 3. os. r. nmos. były by brzinkały
tr. przyp. przesz. l. poj. 1. os. r. n. było bych brzinkało
tr. przyp. przesz. l. poj. 2. os. r. n. było byś brzinkało
tr. przyp. przesz. l. poj. 3. os. r. n.było by brzinkało
cz. przysz. złoż. l. poj. 1. os. r. m. byda brzinkoł
cz. przysz. złoż l. poj. 2. os. r. m.bydziesz brzinkoł
cz. przysz. złoż. l. poj. 3. os. r. m.bydzie brzinkoł
cz. przysz. złoż. l. mn. 1. os. r. mos. bydymy brzinkali; bydymy brzinkać
cz. przysz. złoż. l. mn. 2. os. r. mos.bydziecie brzinkali; bydziecie brzinkać
cz. przysz. złoż. l. mn. 3. os. r. mos.bydōm brzinkali; bydōm brzinkać
cz. przysz. złoż. l. poj 1. os. r. ż.byda brzinkała; byda brzinkać
cz. przysz. złoż. l.poj. 2. os. r. ż.bydziesz brzinkała; bydziesz brzinkać
cz. przysz. złoz. l. poj. 3. os. r. ż. bydzie brzinkała; bydzie brzinkać
cz. przysz. złoż. l. mn. 1. os. r. nmos.bydymy brzinkały; bydymy brzinkać
cz. przysz. złoż. l. mn. 2. os. r. nmos.bydziecie brzinkały; bydziecie brzinkać
cz. przysz. złoż. l. mn. 3. os. r. nmos.bydōm brzinkały; bydōm brzinkać
cz. przysz. złoż. l. poj. 1. os. r. n. byda brzinkało; byda brzinkać
cz. przysz. złoż. l. poj. 2. os. r. n.
bydziesz brzinkało; bydziesz brzinkać
cz. przysz. złoż. l. poj. 3. os. r. n.bydzie brzinkało; bydzie brzinkać
imies. przym. czynny-
imies. przym. biernybrzinkany
rzeczownik odczasown.brzinkani
Rybnik

POL: stukać, uderzać w coś metalowego, szklango, strunę  instrumentu, powodując charakterystyczny, dźwięczny odgłos.

 

Cōż to zaś tam tak brzinkosz tymi flaszkami, dyć ich potrzaskosz.

Niy brzinkej tak tymi krauzami, bo dzieci śpiōm.

Skōńcz już brzinkać na tej mandolinie, bo mie łep boli.

Podej dalij…