brzitwa – brzytwa (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | brzitwa |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | brzitwy |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | brzitwie |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | brzitwa |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | brzitwōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | brzitwie |
Wołacz l. poj. Ty… | brzitwo |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | brzitwy |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | brzitwōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | brzitwōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | brzitwy |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | brzitwami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | brzitwach |
Wołacz l. mn. Wy… | brzitwy |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Schowej ta brzitwa, aż se kery pazurów niy porznie. (cz: por-znie)
PL: Schowaj tę brzytwę, żeby sobie ktoś palcōw nie pociął.
SI: Jo sie brzitwōm niy poradza golić, tōż sie jōm ani niy chytōm.
PL: Ja nie potrafię golić się brzytwa, więc jej nawet nie dotykam.
SI: Starzikowej brzitwy sie żodyn niy może dotknyć.
PL: Dziada brzytwy nikt nie może dotknąć.