brzitwa

brzitwa – brzytwa (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…brzitwa
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…brzitwy
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…brzitwie
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…brzitwa
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...brzitwōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…brzitwie
Wołacz l. poj. Ty…brzitwo
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…brzitwy
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…brzitwōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…brzitwōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…brzitwy
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…brzitwami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…brzitwach
Wołacz l. mn. Wy…brzitwy
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

 

SI: Schowej ta brzitwa, aż se kery pazurów niy porznie. (cz: por-znie)

PL: Schowaj tę brzytwę, żeby sobie ktoś palcōw nie pociął.

 

SI: Jo sie brzitwōm niy poradza golić, tōż sie jōm ani niy chytōm.

PL: Ja nie potrafię golić się brzytwa, więc jej nawet nie dotykam.

 

SI: Starzikowej brzitwy sie żodyn niy może dotknyć.

PL: Dziada brzytwy nikt nie może dotknąć.

 

 

 

Podej dalij…