buda – buda, kram, stragan (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | buda |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | budy |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | budzie |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | buda |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | budōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | budzie |
| Wołacz l. poj. Ty… | budo |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | budy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | budōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | budōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | budy |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | budami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | budach |
| Wołacz l. mn. Wy… | budy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: (1) buda dla psa, (2) kram, stragan z zabawkami, słodyczami na odpuście.
Tak tam leje, że ani psowi sie niy chce wylyź z budy zszczekać.
Latoś było sam na ôdpuście możno wiyncyj budōw, jak dziecek.