cecha – znak, znacznik, punkt (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | cecha |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | cechy |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | cesze |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | cecha |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | cechōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | cesze |
Wołacz l. poj. Ty… | cecho |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | cechy |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | cechōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | cechōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | cechy |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | cechami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | cechach |
Wołacz l. mn. Wy… | cechy |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Sam mosz cecha, prziłōż kōniec colsztoka rowno z niōm.
PL: Tutaj masz znak, przyłóż koniec metrówki równo z nim.
SI: Zrōb sam cecha, co sie niy pomylymy, kero strōna przidzie na wiyrch.
PL: Zrób tutaj znak, żebyśmy się nie pomylili, która strona przyjdzie na górę.
SI: Ta cecha mi sie kajś straciyła, abo jo niy widza jōm.
PL: Ten znacznik mi się gdzieś zgubił, albo ja go nie widzę.
SI: Dej pozōr, aż mi tej cechy niy zetrzesz rynkōm.
PL: Uważaj, żeby mi tego znacznika nie zetrzeć ręką.