cecha

cecha – znak, znacznik, punkt (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…cecha
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…cechy
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…cesze
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…cecha
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...cechōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…cesze
Wołacz l. poj. Ty…cecho
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…cechy
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…cechōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…cechōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…cechy
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…cechami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…cechach
Wołacz l. mn. Wy…cechy
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI:  Sam mosz cecha, prziłōż kōniec colsztoka rowno z niōm.

PL: Tutaj masz znak, przyłóż koniec metrówki równo z nim.

 

SI: Zrōb sam cecha, co sie niy pomylymy, kero strōna przidzie na wiyrch.

PL: Zrób tutaj znak, żebyśmy się nie pomylili, która strona przyjdzie na górę.

 

SI: Ta cecha mi sie kajś straciyła, abo jo niy widza jōm.

PL: Ten znacznik mi się gdzieś zgubił, albo ja go nie widzę.

 

SI: Dej pozōr, aż mi tej cechy niy zetrzesz rynkōm.

PL: Uważaj, żeby mi tego znacznika nie zetrzeć ręką.

 

 

 

 

Podej dalij…