cham – skąpiec (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | cham |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | chama |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | chamowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | chama |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | chamym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | chamie |
| Wołacz l. poj. Ty… | chamie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | chamy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | chamōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | chamōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | chamōw |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | chamami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | chamach |
| Wołacz l. mn. Wy… | chamy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | chamaty |
SI: Ku niymu ani niy idź, bo to je cham, ôn ci niy pożyczo.
PL: Do niego nawet nie idź, bo to jest skąpiec, on ci nie pożyczy.
SI: Ôd tego chama nic niy dostaniesz.
PL: Od tego skąpca nie otrzymasz niczego.
SI: Tego chama sie niy proś, jo ci pożyczōm ta bormaszyna.
PL: Tego skąpca nie proś, ja pożyczę ci tę wiertarkę.