chłabina

chłabina – gałązka, ruzga, kij (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…chłabina
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…chłabiny
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…chłabinie
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…chłabina
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...chłabinōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…chłabinie
Wołacz l. poj. Ty…chłabino
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…chłabiny
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…chłabinōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…chłabinōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…chłabiny
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…chłabinami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…chłabinach
Wołacz l. mn. Wy…chłabiny
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

POL: cienka gałązka, koj, słuząca do karcenia niegrzecznych dzieci, ale tez do odpędzania pasionych gęsi, albo psów.

 

Jeszcze roz się chycisz tych moich rzeczy, to dostaniesz chłabinōm po tych pazurach.

Sōmsiod poskarżōł, że my zaszli dō niego na raps, na jabka, tōż dostoł żech chłabinōm po rzici ôd taty.

Podej dalij…