chwilka – chwilka (pol.); okamžik (cze.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | chwilka |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | chwilki |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | chwilce |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | chwilka |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | chwilkōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | chwilce |
| Wołacz l. poj. Ty… | chwilko |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | chwilki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | chwilek |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | chwilkōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | chwilki |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | chwilkami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | chwilkach |
| Wołacz l. mn. Wy… | chwilki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Chwilka se siedna, ale dłōgo niy, bo ida do roboty na drugo.
PL: Chwilkę sobie siądę, ale nie na długo, bo idę do pracy na drugą zmianę.