ciarach – brudas (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | ciarach |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ciaracha |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ciarachowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | ciaracha |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | ciarachym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | ciarachu |
| Wołacz l. poj. Ty… | ciarachu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | ciarachy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ciarachōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ciarachōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | ciarachy |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | ciarachami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | ciarachach |
| Wołacz l. mn. Wy… | ciarachy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Idź se umyć ta gymba, bo wyglōndosz jak ciarach.
PL: Idź, umyj sobie tę twarz, bo wyglądasz jak brudas.
SI: Te ciarachy zaś sam ôstawiyły po sobie taki taki krōm.
PL: Te brudasy znowu zostawiły tutaj po sobie cały ten bałagan.