cufal – przypadek, traf (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | cufal |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | cufala |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | cufalowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | cufal |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | cufalym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | cufalu |
| Wołacz l. poj. Ty… | cufalu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | cufale |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | cufalōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | cufalōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | cufale |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | cufalami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | cufalach |
| Wołacz l. mn. Wy… | cufale |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: To niy bōł wcale cufal, że tak sie stało.
PL: To nie był wcale przypadek, że tak się stało.
SI: Trefiyli my sie sam bez cufal.
PL: Spotkaliśmy się tutaj przypadkowo.
SI: Cufale tyż sie trefiajōm.
PL: Przypadki także się zdarzają.