cukrowani – słodzenie (pol.)
Rodzaj | n. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | cukrowani |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | cukrowanio |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | cukrowaniu |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | cukrowani |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | cukrowaniym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | cukrowaniu |
Wołacz l. poj. Ty… | ukrowani |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | cukrowania |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | cukrowaniōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | cukrowaniōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | cukrowania |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | cukrowaniami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | cukrowaniach |
Wołacz l. mn. Wy… | cukrowania |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Padoł żech ci, cobyś sie niy chytała cukrowanio, bo zaś żeś mi za fest pocukrowała ta bōnkawa.
PL: Mówiłem ci, żebyś nie brała się za słodzenie, bo znowu za mocno posłodziłaś mi tę kawę.
SI: Co ty to robisz przi tymu cukrowaniu, że połowa cukru je na stole rozsute.
PL: Co ty to robisz przy tym słodzeniu, że połowa cukru jest rozsypane na stole.