cwinga – prasa, ścisk stolarski (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | cwinga |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | cwingi |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | cwindze |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | cwinga |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | cwingōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | cwindze |
| Wołacz l. poj. Ty… | cwingo |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | cwingi |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | cwingōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | cwingōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | cwingi |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | cwingami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | cwingach |
| Wołacz l. mn. Wy… | cwingi |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Przichyć se ta deska cwingōm, co ci sie niy bydzie ruszać.
Dej sam cwingi, a niy trzimej tej deski, cofej sie z pazurami.
Poklejōł żech te deski, tōż dej pokōj tym cwingōm, aż klyj uschnie.