cygōn – oszust, kłamca (pol.); lhář (cze.)
Rodzaj | mos. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | cygōn |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | cygōna |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | cygōnowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | cygōna |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | cygōnym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | cygōnie |
Wołacz l. poj. Ty… | cygōnie |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | cygōny |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | cygōnōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | cygōnōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | cygōnōw |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | cygōnami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | cygōnach |
Wołacz l. mn. Wy… | cygōny |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Jo sam tych cygōnōw niy chca widzieć.
PL: Ja tutaj tych oszustów nie chcę widzieć.
SI: Dej se pozōr na tego cygōna.
PL: Uważaj na na tego oszusta.
SI: Ty cygōnie, stroć mi sie z ôczōw.
PL: Ty kłamco, strać mi się z oczu.