człowiek – człowiek (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | człowiek |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | człowieka |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | człowiekowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | człowieka |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | człowiekym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | człowieku |
| Wołacz l. poj. Ty… | człowieku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | ludzie |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | ludzi |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | ludziōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | ludzi |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | ludziami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | ludziach |
| Wołacz l. mn. Wy… | ludzie |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | ludzki |
SI: Człowieku, jako ty wyglōndosz, dyć podziwej sie do zdrzadła.
PL: Człowieku, jak ty wyglądasz, weź popatrz w lustro.
SI: Cōż sam sie tela ludzi zebrało?
PL: Po co tutaj się tyle ludzi zebrało?
SI: Jo tam sie niyrod pokazuja miyndzy ludziami.
SI: Ja tam niechętnie pokazuję się między ludźmi.