czuch

czuch – węch; smrōd, odór (pol.)

Rodzajmnżyw.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…czuch
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…czuchu
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…czuchowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…czuch
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...czuchym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…czuchu
Wołacz l. poj. Ty…czuchu
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…czuchy
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…czuchōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…czuchōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…czuchy
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…czuchami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…czuchach
Wołacz l. mn. Wy…czuchy
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

POL: (1) węch; (2) smrōd; odór.

 

SI: Ale zaś tam je brzidki czuch na dworze, jak zaczli w tych pywnicach hajcować.

PL: Co za brzydki zapach jest znowu tutaj na zewnątrz, od kiedy zaczęli w tych piwnicach palić.

 

SI: Co to zaś tam kaj trzimiecie starego starko, że sam je taki brzidki czuch w tej izbie ?

PL: Co to znowu tam gdziesz trzymasz starego babciu, że jest tutaj taki brzydki zapach w tym pokoju?

 

SI: Tyn pies musi mieć ale czuch, kej ôn cie już ze sztwierć godziny czuje.

PL: Ten pies musi mieć dobry węch, skoro on cię już tak od kwadransa czuje.

Podej dalij…