czuch – węch; smrōd, odór (pol.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | czuch |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | czuchu |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | czuchowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | czuch |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | czuchym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | czuchu |
Wołacz l. poj. Ty… | czuchu |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | czuchy |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | czuchōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | czuchōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | czuchy |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | czuchami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | czuchach |
Wołacz l. mn. Wy… | czuchy |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: (1) węch; (2) smrōd; odór.
SI: Ale zaś tam je brzidki czuch na dworze, jak zaczli w tych pywnicach hajcować.
PL: Co za brzydki zapach jest znowu tutaj na zewnątrz, od kiedy zaczęli w tych piwnicach palić.
SI: Co to zaś tam kaj trzimiecie starego starko, że sam je taki brzidki czuch w tej izbie ?
PL: Co to znowu tam gdziesz trzymasz starego babciu, że jest tutaj taki brzydki zapach w tym pokoju?
SI: Tyn pies musi mieć ale czuch, kej ôn cie już ze sztwierć godziny czuje.
PL: Ten pies musi mieć dobry węch, skoro on cię już tak od kwadransa czuje.