deka – koc (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | deka |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | deki |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dece |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | deka |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | dekōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | dece |
| Wołacz l. poj. Ty… | deko |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | deki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dekōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dekōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | deki |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | dekami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | dekach |
| Wołacz l. mn. Wy… | deki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Bierymy deki a idymy nad stow.
PL: Bierzemy koce i idziemy nad staw.
SI: Pōdź, legnij sie sam przi mie na tej dece.
PL: Chodź, połóż się tutaj obok mnie na tym kocu.
SI: Musza sie przikryć dekōm, bo mie kopruchy gryzōm.
PL: Muszę się nakryć kocem, bo mnie komary gryzą.