dłōg – dług, należność (pol.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | dłōg |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dłōgu |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dłōgowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | dłōg |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | dłōgym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | dłōgu |
Wołacz l. poj. Ty… | dłōgu |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | dłōgi |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dłōgōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dłōgōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | dłōgi |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | dłōgami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | dłōgach |
Wołacz l. mn. Wy… | dłōgi |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Prziszoł żech ci ôddać tyn dłōg, co żech bōł ôtok pożyczōł.
PL: Przyszedłem ci oddać ten dług, który ostatnio pożyczyłem.
SI: Jo niy chca mieć dłōgu na Nowy Rok.
PL: Ja nie chcę mieć długu na Nowy Rok.
SI: Piyrsze musza pospłacać dłōgi, a potym kupować.
PL: Najpierw muszę pospłacać długi, a potem kupować.