dochtorka – lekarka (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | dochtorka |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dochtorki |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dochtorce |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | dochtorka |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | dochtorkōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | dochtorce |
Wołacz l. poj. Ty… | dochtorko |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | dochtorki |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dochtorek; dochtorkōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dochtorkōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | dochtorki |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | dochtorkami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | dochtorkach |
Wołacz l. mn. Wy… | dochtorki |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Dochtorka podziwała mi sie do gymby,a kozała mi pic jakiś sok na bōl karku.
PL: Lekarka zajrzała mi do ust i kazała pić jakiś syrop na bół gardła.
SI: Musioł żech pokozać dochtorce ta ôpuchnyto rynka.
PL: Msiałem pokazać lekarce tę opuchniętą rękę.
SI: Dzisio niy było u nas dochtorki, bo sie bezmała tyż rozchorowała.
PL: Dzisiaj nie było u nas lekarki, ponieważ podobno także zachorowała.