dochtorka

dochtorka – lekarka (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…dochtorka
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…dochtorki
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…dochtorce
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…dochtorka
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...dochtorkōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…dochtorce
Wołacz l. poj. Ty…dochtorko
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…dochtorki
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…dochtorek; dochtorkōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…dochtorkōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…dochtorki
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…dochtorkami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…dochtorkach
Wołacz l. mn. Wy…dochtorki
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: Dochtorka podziwała mi sie do gymby,a kozała mi pic jakiś sok na bōl karku.

PL: Lekarka zajrzała mi do ust i kazała pić jakiś syrop na bół gardła.

 

SI: Musioł żech pokozać dochtorce ta ôpuchnyto rynka.

PL: Msiałem pokazać lekarce tę opuchniętą rękę.

 

SI: Dzisio niy było u nas dochtorki, bo sie bezmała tyż rozchorowała.

PL:  Dzisiaj nie było u nas lekarki, ponieważ podobno także zachorowała.

Podej dalij…