dykcjōnorz – słownik (pol.); das Wörterbuch (ger.); slovník (cze.); dictionary (eng.)
Rodzaj | mnżyw. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | dykcjōnorz |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dykcjōnorza |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dykcjōnorzowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | dykcjōnorz |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | dykcjōnorzym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | dykcjōnorzu |
Wołacz l. poj. Ty… | dykcjōnorzu |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | dykcjōnorze |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dykcjōnorzōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dykcjōnorzōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | dykcjōnorze |
Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | dykcjōnorze |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | dykcjōnorzach |
Wołacz l. mn. Wy… | dykcjōnorze |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | dykcjōnorzowy |
POL: słowo proponowane. Słownik.
Tyn ślōnski dykcjōnorz mosz dycko przi sia we internecu.
Podziwej sie do dykcjōnorza, jako sie to godo, abo pisze.