dykcjōnorz

dykcjōnorz – słownik (pol.); das Wörterbuch (ger.); slovník (cze.); dictionary (eng.)

Rodzajmnżyw.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…dykcjōnorz
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…dykcjōnorza
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…dykcjōnorzowi
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…dykcjōnorz
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...dykcjōnorzym
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…dykcjōnorzu
Wołacz l. poj. Ty…dykcjōnorzu
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…dykcjōnorze
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…dykcjōnorzōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…dykcjōnorzōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…dykcjōnorze
Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się…dykcjōnorze
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…dykcjōnorzach
Wołacz l. mn. Wy…dykcjōnorze
Przimiotnik (jaki? czyj?)dykcjōnorzowy

POL: słowo proponowane. Słownik.

 

SI: Tyn ślōnski dykcjōnorz mosz dycko przi sia we internecu.

PL: Ten śląski słownik masz zawsze przy sobie w internecie.

 

SI: Podziwej sie do dykcjōnorza, jako sie to godo, abo pisze.

PL: Popatrz do słownika, jak się to mówi, albo pisze.

 

 

Podej dalij…