dziod – dziad, starzec, biedak (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | dziod |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dziada |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dziadowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | dziada |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | dziadym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | dziadzie |
| Wołacz l. poj. Ty… | dziadzie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | dziady |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | dziadōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | dziadōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | dziadōw |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | dziadami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | dziadach |
| Wołacz l. mn. Wy… | dziady |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | dziadowski |
Ale z tego Witusia sie stoł dziod, jak ôstoł sōm.
Wejź sie ôstrzigej, bo wyglōndosz, jak jaki dziod.
Dzieci sie bydōm boły takigo dziada.