erbowizna

erbowizna – spadek, dziedzictwo (pol.)

Rodzajż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…erbowizna
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…erbowizny
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…erbowiźnie
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…erbowizna
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...erbowiznōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…erbowiźnie
Wołacz l. poj. Ty…erbowizno
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…erbowizny
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…erbowiznōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…erbowiznōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…erbowizny
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…erbowiznami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…erbowiznach
Wołacz l. mn. Wy…erbowizny
Przimiotnik (jaki? czyj?)-

 

SI: To mōm erbowizna po starziku, ta cyja.

PL: To mam spadek po dziadku, ten akordeon.

 

SI: Muszymy dbać ô ta ślōnsko godka, bo to je nasza erbowizna po starzikach.

PL: Musimy dbać o ten śląski język, ponieważ to jest nasze dziedzictwo po dziadkach.

 

SI: Erbowizny po ôjcach niy pasuje sprzedać.

PL: Spadku po rodzicach nie wypada sprzedać.

 

 

 

Podej dalij…