erbowizna – spadek, dziedzictwo (pol.)
Rodzaj | ż. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | erbowizna |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | erbowizny |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | erbowiźnie |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | erbowizna |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | erbowiznōm |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | erbowiźnie |
Wołacz l. poj. Ty… | erbowizno |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | erbowizny |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | erbowiznōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | erbowiznōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | erbowizny |
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | erbowiznami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | erbowiznach |
Wołacz l. mn. Wy… | erbowizny |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: To mōm erbowizna po starziku, ta cyja.
PL: To mam spadek po dziadku, ten akordeon.
SI: Muszymy dbać ô ta ślōnsko godka, bo to je nasza erbowizna po starzikach.
PL: Musimy dbać o ten śląski język, ponieważ to jest nasze dziedzictwo po dziadkach.
SI: Erbowizny po ôjcach niy pasuje sprzedać.
PL: Spadku po rodzicach nie wypada sprzedać.