fana – flaga (pol.); die Fahne (ger.); vlajka (cze.); flag (eng.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | fana |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | fany |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | fanie |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | fana |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | fanōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | fanie |
| Wołacz l. poj. Ty… | fano |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | fany |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | fanōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | fanōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | fany |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | fanami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | fanach |
| Wołacz l. mn. Wy… | fany |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Fana idzie powiesić na chałupie skuli jakigo świynta.
Ślōnzoki majōm swoja fana żōłto-modro.
Jo jeżdża ze fanōm na swojim motorcyklu.