farorz – proboszcz, ksiądz (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | farorz |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | farorza |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | farzorzowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | farorza |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | farorzym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | farorzu |
| Wołacz l. poj. Ty… | farorzu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | farorze |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | farorzōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | farorzōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | farorzōw |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | farorzami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | farorzach |
| Wołacz l. mn. Wy… | farorze |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | farorzōw |
Ôński rok bōł po kolyndzie kapelōnek, tōż latoś przidzie, myśla, farorz.
Przed weselym trza iś do farorza dać na zapowiedzi.
Farorz musioł jechać do biskupa, tōż posłoł kapelōna ôdprawić mszo.