fojera – ognisko (pol.); das Lagerfeuer (ger.); ohniště, táborák (cze.); bonfire, campfire (eng.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | fojera |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | fojery |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | fojerze |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | fojera |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | fojerōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | fojerze |
| Wołacz l. poj. Ty… | fojero |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | fojery |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | fojerōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | fojerōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | fojery |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | fojerami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | fojerach |
| Wołacz l. mn. Wy… | fojery |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Wciepej tam pora kartofli do tyj fojery, niech sie upieczōm.
Zrobiymy sie fojera, a upieczymy wōsztu.
Dyć ty cały śmierdzisz ôd fojery, musisz sie umyć a przeblyc.