fōns – wąs (pol.); knír (cze.)
| Rodzaj | mnżyw.. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | fōns |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | fōnsa |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | fōnsowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | fōns |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | fōnsym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | fōnsie |
| Wołacz l. poj. Ty… | fōnsie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | fōnsy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | fōnsōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | fōnsōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | fōnsy |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | fōnsami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | fōnsach |
| Wołacz l. mn. Wy… | fōnsy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Cōż żeś se to zapuściōł za fōns ryszawy?
Pytoł sie sam ô ciebie taki glacaty chłop pod fōnsym.
Prosza cie yno: niy zapuszczej se fōnsa.