garus – bałaganiarz (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | garus |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | garusa |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | garusowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | garusa |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | garusym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | garusie |
| Wołacz l. poj. Ty… | garusie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | garusy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | garusōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | garusōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | garusōw |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | garusami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | garusach |
| Wołacz l. mn. Wy… | garusy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Te chłopy, to sōm garusy, pojedzōm a pōndōm.
Coś to zaś sam ty garusie nagarusiōł.