Ginter – Ginter (pol.); Günther, Günter(ger.); Vintíř (cze.)
Rodzaj | mos. |
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | Ginter |
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | Gintera |
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | Ginterowi |
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | Gintera |
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | Ginterym |
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | Ginterze |
Wołacz l. poj. Ty… | Ginterze |
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | Gintery |
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | Ginterōw |
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | Ginterōm |
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | Ginterōw |
Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza sie… | Ginterami |
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | Ginterach |
Wołacz l. mn. Wy… | Gintery |
Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: imię męskie Ginter. Lokalnie mogą występować różne skrōty iminia (np. Ginter), jak również jego inne odmiany.
SI: Jo żech bōł przi wojsku ze Ginterym.
PL: Ja byłem w wojsku z Ginterem.
SI: Powiydz Ginterowi, że jutro rano przida mu ôbejrzeć tyn motorcykel.
PL: Powiedz Ginterowi, że jutro rano przyjdę zobaczyć mu ten motocykl.