glanc – połysk (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | glanc |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | clanc |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | glancowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | ganc |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | glancym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | glancu |
| Wołacz l. poj. Ty… | glancu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | glance |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | glancōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | glancōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | glance |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | glancami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | glancach |
| Wołacz l. mn. Wy… | glance |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | glancowy |
Wypucuj se te strzewiki na glanc.
Tyn byfyj sie jakoś nic niy blyszczy, je taki bez glancu.