glaska – szklanka (pol.); das Glas (ger.); Sklenice (cze.); glass (eng.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | glaska |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | glaski |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | glasce |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | glaska |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | glaskōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | glasce |
| Wołacz l. poj. Ty… | glasko |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | glaski |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | glaskōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | glaskōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | glaski |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | glaskami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | glaskach |
| Wołacz l. mn. Wy… | glaski |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Umyj se ta glaska a nalyj se tego kōmpotu z jabek.
Postow ta glaska dalij, aż jōm niy ściepniesz a niy strzaskosz.
Dej pozōr, bo ta glaska je gorko.