glyjta – emalia (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | glyjta |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | glyjty |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | glyjcie |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | glyjta |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | glyjtōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | glyjcie |
| Wołacz l. poj. Ty… | glyjto |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | glyjty |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | glyjtōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | glyjtōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | glyjty |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | glyjtami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | glyjtach |
| Wołacz l. mn. Wy… | glyjty |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Kery zaś strzaskoł tyn gorczek, że mo cało glyjta ôdbito?
Dej pozōr, czy tam jeszcze kaj niy ma tej ôdbitej glyjty.
Niy trzaskej tak tymi garcami, bo cało glyjta ôdbijesz.