godani – gadani, mówienie (pol.)
| Rodzaj | n. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | godani |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | godanio |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | godaniu |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | godani |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | godaniym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | godaniu |
| Wołacz l. poj. Ty… | godani |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | godania |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | godaniōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | godaniōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | godania |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | godaniami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | godaniach |
| Wołacz l. mn. Wy… | godania |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Dużo by było do godanio, ale niy ma na to czasu dzisiej.
PL: Dużo mozna by mówić, ale nie ma na to czasu dzisiaj
SI: Ôn sam niy mo nic do godanio, bo ôn jeszcze je za smarkaty.
PL: On nie ma tutaj nic do gadania, bo on jest jeszcze za młody.
SI: Mōm problym z godaniym, bo mie w karku boli.
PL: Mam problem z mówieniem, bo boli mnie gardło.