godka – mowa (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | ggdka |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | godki |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | godce |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | godka |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | godkōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | godce |
| Wołacz l. poj. Ty… | godko |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | godōdki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | godek; godkōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | godkōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | godki |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | godkami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | godkach |
| Wołacz l. mn. Wy… | godki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
POL: mowa, język mówiony.
SI: Dyć słōchej, co godōmy, bo praje była ô tym godka.
PL: Słuchaj, o czym mówimy, bo właśnie była o tym mowa.
SI: Dowiedziała żech sie dzisio przi godce, że Cila latoś cera wydowo.
PL: Dowiedziałem się dzisiaj w czasie rozmowy, że Cecylia w tym roku wydaje córkę za mąż.
SI: Szkoda godki na niego, ôn i tak sie już niy zmiyni.
PL: Szkoda słōw na niego, on i tak się już nie zmieni.
SI: Ślōnsko godka idzie już zapisować, tōż je to jynzyk ślōnski.
PL: Śląską mowę można już zapisywać, więc jest to język śląski.
SI: Tyn Wicynt niy mo nic do godki w dōma przi swojij babie.
PL: Ten Wincety nie ma nic do gadania w domu przy swojej żonie.