gość – garść, dłoń (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | gość |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | gości |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | gości |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | gość |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | gościōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | gości |
| Wołacz l. poj. Ty… | gościo |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | goście |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | gościōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | gościōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | goście |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | gościami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | gościach |
| Wołacz l. mn. Wy… | goście |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Nastow gość, to ci nasuja trocha bōmbōnōw.
Trzimej tyn klucz mocno we gości, co go niy stracisz.
Nabier se gość tych cześni.