gościna – uczta, przyjęcie (pol.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | gościna |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | gościny |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | gościnie |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | gościna |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | gościnōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | gościnie |
| Wołacz l. poj. Ty… | gościno |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | gościny |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | gościnōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | gościnōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | gościny |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | gościnami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | gościnach |
| Wołacz l. mn. Wy… | gościny |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Juto idymy na gośina, bo starzik majōm siedymdziesiōntka.
Jo je na gościnie tōż niy moga terazki godać, jutro do ciebie zazwōnia.
Z gościny prziwiōz nas ujec, bo tata wypiōł trocha gorzoły i niy mōg jechać autym.