gruba – kopalnia (pol.); das Bergwerk, die Grube (ger.) důl (cze.); mine (eng.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | gruba |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | gruby |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | grubie |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | gruba |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | grubōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | grubie |
| Wołacz l. poj. Ty… | grubo |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | gruby |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | grubōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | grubōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | gruby |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | grubami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | grubach |
| Wołacz l. mn. Wy… | gruby |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | grubski |
Mōj starzik a tata robiyli cołki życi na grubie.
Terŏz gruby zawiyrajōm, a wōngel je coroz to droższy.
We Rybniku sōm jeszcze dzisiej dwie gruby.