gus – żeliwo (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | gus |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | gusu |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | gusowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | gus |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | gusym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | gusie |
| Wołacz l. poj. Ty… | gusie |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | gusy |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | gusōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | gusōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | gusy |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | gusami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | gusach |
| Wołacz l. mn. Wy… | gusy |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | gusowy |
Dej pozōr, bo te ucho je z gusu, co niy uleci.
To je gus, tōż tego nie poszwajsujesz.
Niy klupej po tym, bo to je gus.