hajok – awanturnik, rozrabiaka (pol.)
| Rodzaj | mos. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | hajok |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | hajoka |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | hajokowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | hajoka |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | hajokym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | hajoku |
| Wołacz l. poj. Ty… | hajoku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | hajoki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | hajokōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | hajokōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | hajokōw |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | hajokami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | hajokach |
| Wołacz l. mn. Wy… | hajoki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
SI: Jeszcze roz cie trefia stoć z tymi hajokami, to se pogodōmy inakszy.
PL: Jeżeli jeszcze raz spotkam cię stojącego z tymi rozrabiakami, to sobie porozmawiamy inaczej.
SI: Z niego bōł dycko taki hajok. Niy było jednej muzyki, coby jakij haje niy zrobiōł.
PL: Z niego zawsze był taki awanturnik. Nie było jednej zabawy, żeby nie sprowokował jakiejś awantury.