haszpel – wyciąg, kołowrót, winda (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | haszpel |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | haszpla |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | haszplowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | haszpel |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | haszplym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | haszplu |
| Wołacz l. poj. Ty… | haszplu |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | haszple |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | haszpli; haszplōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | haszplōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | haszple |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | haszplami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | haszplach |
| Wołacz l. mn. Wy… | haszple |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Stōń tam przi haszplu, bo trza trocha hasiokōw do góry wyciōngnyć.
Postawiyli my haszpel, bo już drugo glajcha stawiōmy a ryncznie niy dōmy rady tak wysoko całej materyje dźwigać.
Motōr we haszplu zgoroł, tōż zaś muszymy na wartko materyjo ryncznie klukōm do góry dźwigać.
Spuś tyn haszpel na dōł, to kara z maltōm pośla do gōry.