hebel – strug (pol.); der Hobel (ger.)
| Rodzaj | ż. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | akadymijo |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | akadymije |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | akadymiji |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | akadymijo |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | akadymijōm |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | akadymiji |
| Wołacz l. poj. Ty… | akadymijo |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | akadymije |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | akadymijōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | akadymijōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | akadymije |
| Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie… | akadymijami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | akadymijach |
| Wołacz l. mn. Wy… | akadymije |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Wejź hebel a shebluj mi trocha te ôkno bo niy idzie go zawrzyć.
Ta deska trza sheblować heblym, bo je trocha za szyroko.