hera

hera – pycha, zarozumiałość, duma (pol.)

Rodzaj ż.
Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je…hera
Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma…hery
Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…herze
Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza…hera
Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie...herōm
Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we…herze
Wołacz l. poj. Ty…hero
Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm…hery
Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma…herōw
Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie…herōm
Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza…hery
Narz. l. mn. (kim? czym?) Asza sie…herami
Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we…herach
Wołacz l. mn. Wy…hery
Przimiotnik (jaki? czyj?)herny

POL: słowo o zabarwieniu raczej negatywnym, pycha, zarozumiałość, wyniosłość, chęć pokazania swojej wyższości.

 

SI: My se kupiyli Malucha, tōż ôni z hery musieli kupić Wielkigo Fiata.

PL: My kupiliśmy sobie Malucha, więc oni z pychy musieli kupić Dużego Fiata.

 

SI: Do kościoła majōm dwa kroki, ale hera niy do im iś piechty, tōż muszōm autym jechać.

PL: Do kościoła mają dwa kroki, ale duma nie pozwala im iść pieszo, więc muszą jechać samochodem.

 

SI: Ôna chce co ô herze godać, jak ôna ekstra we kościele idzie do piyrszej ławki, coby jōm wszyscy w nowym pelcmantlu widzieli.

PL: Ona chce coś o pysze mówić, jeżeli ona specjalnie w kościele idzie do pierwszej ławki, żeby ją wszyscy w nowym kożuchu widzieli.

 

 

 

 

Podej dalij…