hok – hak, pogrzebacz (pol.)
| Rodzaj | mnżyw. |
| Mn. l. poj. (kto? co?) Sam je… | hok |
| Dop. l. poj. (kogo? czego?) Sam ni ma… | hoka |
| Cel. l. poj (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | hokowi |
| Bier. l. poj. (kogo? co?) Widza… | hok |
| Narz. l. poj. (kim? czym?) Asza sie... | hokym |
| Msc. l. poj (kim? czym?) Je żech we… | hoku |
| Wołacz l. poj. Ty… | hoku |
| Mn. l. mn. (kto? co?) Sam sōm… | hoki |
| Dop. l. mn. (kogo? czego?) Sam ni ma… | hokōw |
| Cel. l. mn. (kōmu? czymu?) Dziwuja sie… | hokōm |
| Bier. l. mn. (kogo? co?) Widza… | hoki |
| Narz. l. mn. (kimi? czym?) Asza się… | hokami |
| Msc. l. mn. (kim? czym?) Je żech we… | hokach |
| Wołacz l. mn. Wy… | hoki |
| Przimiotnik (jaki? czyj?) | - |
Trza wziōnś hok a wygrzynyć hasi z rustōw
Skōnd mosz taki piykny hok z takim mesingowym gryfym?
Powieś tyn kabel na hoku, co sie niy bydzie pō nim deptać.